زندگینامه پیامبران
عذاب قوم عاد
وقتي نصايح هود بر قوم عاد بي نتيجه ماند و دعوت او در قومش کارساز نيفتاد، خداوند به مدت هفت سال آن قوم را دچار قحطي نمود. باراني نباريد و خشکسالي و قحطي همه جا را فرا گرفت. در آن هنگام شغل هود کشاورزي بود. مردم به خانه هود آمدند و از همسر او خواستند تا از هود بخواهد براي آنها دعا کند، همسر هود گفت؛ اگر دعاي او مستجاب مي شد براي خودش دعا مي کرد. براي اينکه زمين هايش محتاج يک قطره آب است. مردم عاد از خانه هود بيرون آمدند و به جستجوي هود پرداختند، وقتي او را يافتند از او خواستند تا در حق شان دعا کند. هود دست به دعا برداشت و براي قوم عاد دعا کرد و از قوم عاد خواست که توبه کنند.
هنگامي که قوم عاد از پيش هود برمي گشتند باران شروع به باريدن کرد. مردم عاد دوباره نزد هود بازگشتند و از او راجع به همسرش سؤال کردند، هود پاسخ داد، خداوند هيچ مؤمني را خلق نمي کند، مگر اينکه دشمني را براي آزار او در کنارش قرار دهد و اين زن، دشمن من است. پس از دعاي هود تمام سرزمين ها دوباره سرسبز شد.
«عاد» همان فرزند «عوص» و برادر نَسَبي هود، داراي دو پسر به نام هاي شديد و شدّاد بود. بعد از مرگ عاد آن دو به کفر و پرستش بت روي آوردند و براي خود کاخ هايي بزرگ ساختند. همانطور که در صفحات قبل گفته شد شدّاد بنايي با انواع طلا و نقره، ساخت و مأموران او براي ساختن يکي از کاخهاي او بيست سال مشغول جمع آوري زيور آلات بودند و در جايي ديگر نقل کرده اند که سيصد سال(1) طول کشيد تا کار ساخت قصر تمام شد. قصري با هزار قصر ديگر و برجهاي بلند، هزار پرچم برافراشته و نام قصر همان [ارم ذات العماد] بود.
هنگامي که سالها از دعوت هود مي گذشت، آن قوم هنوز هم بت پرستي مي کردند، و اعمال زشتي را مرتکب مي شدند. بعد از قحطي که دوباره به دعاي هود سرسبزي زمين را فرا گرفت، بازهم به خدا ايمان نياوردند و به کفر گرويدند و باز خداوند بار ديگر ياران رحمت خود را از آنان دريغ داشت، آن قوم دست بر دعا برداشتند و از خدا باران خواستند، تا اينکه مخالفين هود در آسمان، ابر سياهي را ديدند که آسمان نيلگون را تاريک ساخت، قوم چشمها را به ابر دوختند و براي ديدار آن شتافتند زيرا مدتي بود که باران نباريده بود و گفتند؛ اين ابري که در آسمان است بزودي براي ما باران مي آورد. اما هود به آنها گفت؛ اين سياهي که در آسمان مي بينيد، ابر رحمت نيست، بلکه عذاب خداوند است، اين همان عذابي است که در ارسال آن عجله مي کرديد. بادي است که عذابي دردناک و کشنده به همراه دارد.
چيزي نگذشت که بادي هولناک وزيدن گرفت، آن باد هفت شبانه روز بر قوم عاد مي وزيد، و قوم ديدند که حيوانات و اموال و ابزار آنان از زمين بلند و به مکانهاي دور دست پرتاپ مي شود بادي که تنه درختان را از جا مي کند و مردم را چون ملخ به اين طرف و آن طرف پرتاب مي کرد. آن هفت روز را [ايام المعجوز] مي نامند. در مدت يک هفته، ماه به وسيله برج زحل و مريخ در نحوست به سر مي برد. به اين تندباد و طوفان باد عقيم هم مي گويند که از هفتمين طبقه زمين بيرون مي آيد و اين باد نشانه خشم پروردگار مي باشد و اين باد تا به حال بر هيچ قومي جز قوم عاد نوزيده است. اين باد توسط جرئيل به طرف قوم عاد هدايت مي شد. به بادي که قوم عاد را نابود کرد [صرصر] نيز مي گويند.(2)
مردم از ترس و با وحشت و به سرعت به خانه ها پناه بردند. اين قوم عذاب زده فکر مي کردند که بدين وسيله مي توانند جان خود را حفظ کنند ولي اين عذاب بلايي عمومي و همگاني بود. سرانجام قوم مانند تنه نخل خشکيده به خاک هلاکت افتادند، نسل آنها ناپديد و آثارشان بکلي متلاشي و از صفحه تاريخ برچيده شد.
[قرآن کريم نيز در اوصاف اين عذاب مي فرمايد؛ تندباد وحشت ناک و سردي را در يک روز شوم مستمر بر آنان نازل کرديم که مردم را همانند تنه هاي نخل ريشه کن کرد و به هر طرف پرتاپ مي کرد.(1)]
«فراموش نکنيد خداي تو هيچ قوم و اهل دياري را در صورتي که مُطيع و نيکوکار باشند به ظلم، هلاک نمي کند».(2)
تنها هود و همراهانش در اين طوفان، از گزند عذاب الهي به دور ماندند و در تمام هفت شبانه روز به هود پناه بردند و از گزند باد صرصر در امان ماندند. تا اينکه باد آرام شد و سرزمين آنان به وضع عادي بازگشت و هود و يارانش به «حَضَر موت» کوچ کردند و بقيه عمر را در اين سرزمين بِسَر بردند.
همچنين خداوند در آيه 60 سوره هود مي فرمايد؛
«آنان (قوم عاد) در اين دنيا و روز قيامت، لعنت و نام ننگيني به دنبال دارند. بدانيد «عاد» نسبت به پروردگارشان کفر ورزيدند. دور باد «عاد» - قوم هود - از رحمت خدا».
1 - داستان پيامبران، ص 49، اکبري.2 - داستان پيامبران، ص 49 و 50.1 - سوره قمر، آيات 19 و 20.2 - هود، 117.
